Psychotherapie bestaat ca 100 jaar. In die tijd is veel veranderd. In de eerste 50 jaar overheerste de psychoanalyse. Hierin onderzocht je met name onbewuste drijfveren omdat als je deze leerde kennen je jezelf beter begreep. Deze therapieën duurden meestal lang en het resultaat bleef soms uit. Vandaar dat vanaf ca 1960 nieuwe richtingen opkwamen: de gedragstherapie (gericht op niet functioneel gedrag), de cognitieve therapie (gericht op onjuiste gedachten) en de cliëntgerichte therapie (gericht op meer jezelf worden). Wat later kwam hierbij de systeemtherapie (gericht op hoe meerdere mensen (meestal een gezin) beter met elkaar om kunnen gaan). Vanaf ca 1990 gingen de gedragstherapie en cognitieve therapie samen in de cognitieve-gedragstherapie. Er ontstonden nieuwe vormen van therapie die meestal onderdelen uit meerdere stromingen combineerden. Geheel nieuw was de positieve psychologie die zich richt op het versterken van wat goed gaat en het vormgeven aan wensen in de toekomst. Niet anders maar wel een nieuwe vorm werd de internethulpverlening, met programma's die je zelfstandig thuis kunt uitvoeren.

Tegenwoordig is in Nederland de cognitieve-gedragstherapie de hoofdstroom. Deze is gericht op het zo snel en efficiënt mogelijk verminderen van psychische klachten. De behandeling volgt vaak een standaard behandelwijze of protocol. Verzekeraars zijn hierop ingehaakt door vergoedingen te koppelen aan klachten. Het streven is zo kort dus goedkoop mogelijk wat een druk geeft op de behandelmogelijkheden. Wil je als cliënt meer of kom je met een andere hulpvraag dan moet je aanvullend verzekerd zijn of bijbetalen; en meestal ook buiten de grote hulpverleningsinstellingen zoeken.

In mijn werkwijze probeer ik het beste van meerdere vormen van therapie te combineren; daarbij uitgaande van je hulpvraag. Verschillende hulpvragen vragen een daarbij passende aanpak. Zie hiervoor verder bij hulpvragen en doelen.