De basisverzekering is zoals het woord al aangeeft een basale verzekering. De basisverzekering vergoed alleen als er een diagnose gesteld is. Niet alle diagnosen worden vergoed. Niet vergoede diagnosen zijn onder andere relatieproblemen of problemen die met werk te maken hebben. Als je diagnose vergoed wordt brengt de basisverzekering eerst het eigen risico in rekening. Iedereen in Nederland heeft een verplicht eigen risico dat je eventueel zelf kunt verhogen (voor een lagere premie in ruil). Je moet dus de eerste kosten zelf betalen als je je eigen risico nog niet hebt opgemaakt aan andere kosten in de gezondheidszorg.

De aanvullende verzekering geeft vergoedingen voor andere vormen van zorg en soms ook meer zorg. Voor de aanvullende verzekering wordt niet eerst je eigen risico aangesproken; zorg wordt vergoed vanaf de eerste euro. Wel zijn er vaak grenzen aan de vergoeding; bijvoorbeeld een percentage van de kosten of een bepaald maximum aan kosten per dag of per jaar. Alternatieve vormen van hulpverlening vallen bijna altijd onder de aanvullende verzekering. Daarbij stellen verzekeraars wel eisen aan de zorgverlener. Zo moet de zorgverlener lid zijn van een beroepsvereniging, dus gediplomeerd zijn op zijn vakgebied, zich regelmatig bijscholen, en lid zijn van een klachtenregeling. Alle zorgverzekeraars hebben hun eigen lijsten van beroepsverenigingen die ze in hun verzekering vergoeden.
Niet vergoedde zorgkosten, ook het niet vergoedde deel van een rekening, kun je opvoeren bij de inkomstenbelasting als aftrekpost. Over deze kosten betaal je geen belasting. De belastingdienst hanteert hiervoor wel een inkomensafhankelijke drempel.

Aangezien ik geen contract met verzekeraars heb afgesloten stuur ik de facturen van mijn behandeling rechtstreeks aan cliënten. Als cliënt betaal je deze factuur aan mij; waarna je de factuur eventueel kunt indienen bij je zorgverzekeraar. De zorgverzekeraar kijkt of je voor vergoeding in aanmerking komt en keert dat vervolgens aan jou uit.