Er zijn vele mensbeelden. In combinatie met mijn manier van werken licht ik er enkelen uit.

Het mensbeeld dat tegenwoordig het duidelijkst aanwezig is komt voort uit de evolutieleer. In de strijd om het bestaan, dus om de regie over schaarse middelen, doen die mensen het goed die de wereld goed kunnen voorspellen en op een effectieve manier de wereld kunnen controleren en vorm geven. Doel hierbij is de overleving, dus het creëren van veiligheid in het heden en zekerheid voor de toekomst, en het op de wereld zetten van enige nakomelingen. Veel van onze huidige maatschappij komt voort uit dit mensbeeld. In psychotherapieën is dit mensbeeld de basis van de cognitieve-gedragstherapie en oplossingsgerichte therapie.

Een mensbeeld dat wat op de achtergrond is geraakt is het humanistisch mensbeeld. De mens is hierin van nature goed en sociaal; en is gericht op zelfactualisatie, dus op het in persoonlijke groei ontplooien van zijn talenten die hij inzet voor zowel zichzelf als anderen. Doel is een harmonieuze wereld waarin iedereen kan worden wie hij is. Verschil met de evolutieleer is met name de sociale inzet. In psychotherapieën is dit mensbeeld de basis van de cliëntgerichte therapie.

Vanuit de antroposofie (en ook vanuit diverse religies) is de mens onderdeel van een groter geheel; waarin de mens door zijn leven de verantwoordelijkheid heeft zich in te zetten voor dit grotere geheel. Doelen hierbij zijn persoonlijke ontwikkeling, sociale inzet, en morele ontwikkeling richting een 'goed' mens zijn. Verschil met bovenstaande mensbeelden is dat deze inzet niet slechts persoonlijk succes of geluk nastreeft, maar ontwikkeling van jezelf, je naasten en de wereld als geheel.